çok önemli tecrübeler edindi.
Tugay Kerimoğlu burada oynar-
ken 29 yaşına geldiğinde yaşlandı
gözüyle bakıldı. Halbuki İngilte-
re’ye gittiğinde 39 yaşına kadar,
yani 10 yıl daha futbol oynadı. Bir
de bu kuralla alâkalı olarak Türk
oyuncuların hâlihazırda çok yük-
sek ücretler alması gösteriliyor.
Bana göre Türk futbolcuları yurt-
dışında da forma giymeli. Böylece
başarılı, üst düzey futbolcularla
beraber oynayabilme şansın olu-
yor. Gene Arda’dan örnek verelim;
Arda şu an İspanya’da Messi ve
Iniesta gibi önemli futbolcularla
aynı ligde oynadığı için artık
onlarla oynamaya ve rekabet
etmeye alıştı. Bu sayede on-
ların karşısında çok rahat
davranabiliyor. Ama bura-
daki takımlarda oynayan
Türk oyuncu ise turnuva-
larda Iniesta’nın karşısında
maça çıktığında o rekabete
ayak uydurmakta eksik kalı-
yor ve rekabette zorlanınca
da “Benimne işimvar bu-
rada, ben rahat bir şekilde ül-
kemde oynarım” diye bir
düşünce geliştirebiliyor.
Fakat buraya daha çok ya-
bancı oyuncunun gelmesi ve
rekabetin artmasıyla birlikte
bu düşünce de değişebilir ve
Türk futbolumüthiş bir çıkış
yakalayabilir.
Futbolu bıraktıktan sonra ül-
kene dönmek ya da Fran-
sa’da yaşamak yerine Türki-
ye’de kalmayı tercih ettin. Bize bu
tercihin sebeplerini anlatır mısın?
Türkiye’ye geldiğimde 21 yaşın-
daydım. 15 yıldır burada yaşıyo-
rum. Yani gençlik yıllarından
bugüne kadar hayatımın en an-
lamlı dönemini Türkiye’de geçir-
dim. Türk insanlarıyla karşılıklı
olarak birbirimizi çok sevdik ve
birbirimize alıştık. Burada bir ar-
kadaş çevremde oluşmuş oldu.
Buna ek olarak, çocuklarımda
burada doğup büyüdü ve okulla-
rına da burada gitti. Bu düzenin
bozulmasını istemedim. Buradan
ülkeme dönersem sıfırdan bir ha-
yata başlamak zorunda kalacak-
tım. Zamanında vatandaşlık
almamıştımve şimdi bu yüzden
pişmanım. Çünkü şimdi kanun-
lara takılıyorum. Zaman zaman
annemi görmek için ülkeme gitti-
ğim için vatandaşlık için lâzım
olan prosedürü yerine getireme-
dim. Ama sonuç olarak buraya
çok alıştım, yuvamı burada kur-
dum, işlerimi de artık burada sür-
dürüyorum. Üstelik Federasyonun
açtığı antrenörlük kurslarına ka-
tılıyorumve her şeyimburada ol-
duğu için Türkiye’de yaşamaya
karar verdim. Burada Türk futbo-
lundaki gençlere bir katkım ola-
caksa Türkiye’de antrenör olarak
kalmayı istiyorum.
Şu anda İstanbulspor’un scout
ekibindesin, bundan sonraki he-
deflerin neler?
Normalde antrenörlük lisansımı
daha önceden almam lâzımdı
ama yabancı olduğumdan dolayı o
zaman alamadım. Fakat UEFA ka-
rarı ile birlikte artık alabiliyoruz.
Zaten sağ olsun Abdullah Avcı
Hocamher zaman yanımda oldu.
Onlara katkıda bulunabileceğimi
düşünerek beni yanlarına aldılar.
Lisansı almadan antrenörlük ya-
pamıyorsun. Bu lisansı aldığım
zaman benim için yeni bir başlan-
gıç olacak. Eğer antrenörlüğe
gençlerle başlayacak olursam,
onlara futbolda bildiklerimi ve
tecrübelerimi aktarabilirim. Ay-
rıca eski bir futbolcu olarak da
onlara model olabilirim. Türk fut-
bolunda bu açıdan biraz eksiklik
olduğunu düşünüyorum. Başarılı
ve gençlere örnek olabilecek eski
futbolcuların sonradan futbola
uzak kalarak gençlere çok
katkıda bulunamadığını
gözlemliyorum. Her genç
oyuncu eski yıldızlar gibi
başarılı bir futbolcu olmak
ister ama dediğimgibi bu
oyuncuların futboldan
uzak kaldığını düşünüyo-
rum. İlla ki antrenör olmak
zorunda değilsin, fakat
genç futbolcuların takıldığı
yerlerde bilgilerini onlarla
paylaşabilirsin. Onlara bir
model olarak ve tecrübele-
rini aktararak fayda sağla-
yabilirsin. Eski futbolcu-
ların futbolun içine daha
fazla girerek gençlerin ge-
lişiminde faydalı olması
gerektiğini düşünüyorum.
Çünkü futbolun futbolu
bilen insanlara ihtiyacı var.
Şimdi mesela hiç futbol
bilmeyen, başka bir uz-
manlık alanına sahip olup da an-
trenörlük kursu alarak sahaya
inecek kişinin başarılı olabilece-
ğini ve gençlerin eksiklerini ta-
mamlamasında çok da faydalı
olabileceğini düşünmüyorum.
Ama ben eski bir futbolcu oldu-
ğum için bir genç futbolcunun ek-
siklerini tecrübemden dolayı
hemen algılayabilirim. Eski fut-
bolcuların gençlere yardımcı ol-
ması hâlinde Türk futbolunun
daha iyi yerlere gidebileceğini dü-
şünüyorum.
60
Saido ve çocukları Riva’daki
TFF Müzesi’nde...
