66
Eylül 2011 -
TamSaha
Hiçbir zaman bir şeylerden korkup kaçacak,
gidecek bir insan değilim. Hayatımboyunca
cesaretli ve yürekli davrandım. Bu olayda da
(Atletico transferi) aynı şekilde karar
verdim. Artık Türkiye’yi Avrupa’da temsil
etme zamanımın geldiğini düşündüm. Kendi
şansımı denemek istedim.
Galatasaray taraftarının
ıslıkladığı Arda, kulübe en
çok bonservis bedelini
getirerek takımdan
ayrıldı. Her sene
milyarlarca para
verilerek getirilen
yabancı futbolculardan
daha fazla emek vererek
oynadı. Üstelik onlardan
daha az para alarak.
Yeri geldi boş mukaveleye
imza attı.
Altyapıdan yetişmişsin, büyük paralar bırakıp gidiyorsun, sadece tesis
personeli seni uğurlamaya geliyor. Sağ olsunlar bir plaket yaptırmışlar.
Üzerinde “Bize yaptıkların için teşekkür ederiz. Seni seviyoruz” diye bir
ifade yer alıyor. Benim için hayattaki en değerli ödül odur.
Şu anda kendimi o kadar rahat hissediyorumki, bunu İspanya’ya
gidince anladım. Bir birey olduğumu, insan olduğumu hatırladım.
Kendimi o kadar kontrol mekanizmasının içine sıkıştırmışımki…
“Aman o üzülmesin, aman şunun kalbini kırmayayım"
demekten benliğimden uzaklaşmışım.
‘
Avrupa’ya gitme nedenlerimi sıralarsak; en
şöhretli takımlara gidebilme ihtimalimi
zorlamak, maddi imkânlar, futbola başka
açılardan bakma isteğim, daha rahat bir yaşam
alanı ve baskıdan kurtulduğumda yeteneklerimi
daha ön plana çıkartabileceğime olan inancım.
Genç oyuncuya gerekli donanımları vermeden
her şeyi yapmasını bekliyoruz. Önce bir şeyler
vereceksiniz, yıldızınızı yıldız yapacaksınız ki
o da size fayda sağlasın. Bizde ise hep bir
“ezme” durumu söz konusu. Disiplin yok, iyi
eğitimyok. Hep bir yadırgama durumu var.
Futbolcu, babasının parasıyla arabaya binmiyor
ki! Eğer illa birisini eleştirmek veya birisiyle dalga
geçmek isteniyorsa -ki buna hiç hakları
yok- baba parası ile geçinen, hiç çalışmayıp
bütün sene boyunca tatil yapanları gündeme
getirsinler. Bizler ağır işçi gibi çalışıyoruz.
