Basic HTML Version
vazifesi görmeye bafllad›¤›n›
en net ortaya koyan örnekler-
den biriyse, 1982, 1986 ve
1990 Dünya Kupalar›ndaki
tak›mlar›n kadrolar›ndaki Se-
rie A patentli oyunculara ve
bunlar›n zaman içerisindeki
say›sal art›fl›na bak›larak an-
lafl›labilir. 1982 Dünya Kupa-
s› öncesinde ‹talya Millî Tak›-
m› haricindeki 23 tak›m›n
kadrosunda, Serie A’da oyna-
yan sadece befl oyuncu bulu-
nuyordu. 1986’da bu say›
16’ya, 1990’daysa 31’e yük-
selmiflti.
Üstelik bu oyuncular da ge-
nellikle tak›mlar›n›n ve hatta
turnuvan›n en önemli oyun-
cular›yd›. 1986’da turnuvay›
ilk üçte bitiren tak›mlar›n en
iyi oyuncular› konumundaki
Maradona, Rummenigge ve
Platini’nin üçü de ‹talyan ta-
k›mlar›nda oynamaktayd›.
1990’da flampiyon olan Bat›
Almanya’da
Matthaeus,
Klinsmann, Völler ve Brehme
yine futbol yaflamlar›n› Serie
A’da sürdürürken, final oyna-
yan Arjantin’de de Marado-
na, Caniggia, Balbo ve Sensi-
ni gibi isimler de ‹talyan ta-
k›mlar›n›n kadrolar›nda bulu-
nuyordu. Hatta 1990 Dünya
Kupas› finalinde sahaya ç›kan
22 oyuncudan 10’u ‹talya’da
oynamaktayken finalin taraf-
lar›ndan Bat› Almanya’n›n li-
ginden 6, Arjantin’in ligin-
dense sadece 2 oyuncu bu-
lunmaktayd›.
Dünyadaki ço¤u y›ld›z oyun-
cunun Serie A’da toplanmas›,
kulüpler düzeyinde de ‹talyan
futbolunu neredeyse rakipsiz
hâle getirmiflti. Milan, 1989
ve 1990 y›llar›nda fiampiyon
Kulüpler Kupas›’n› müzesine
götürürken, ayn› iki sezonda
Kupa Galipleri Kupas›’nda fi-
nal oynayan Sampdoria, bun-
lar›n ilkini Barcelona’ya karfl›
kaybetmesine karfl›n ikinci-
sinde Anderlecht önünde gü-
len taraf oluyordu. UEFA Ku-
pas› ise tamamen ‹talyan he-
gemonyas› alt›na girmiflti.
1989’dan 1995’e kadar bütün
finallerde ‹talyan tak›mlar›
yer al›rken bunlardan sadece
1992 finalinde Torino, Ajax’a
tak›ld›, geri kalan finallerde
kupa hep ‹talya’ya gitti. Ayr›-
ca 1990 y›l›, üç Avrupa kupa-
s›n›n birden tek bir ülkeye git-
ti¤i yegâne y›l olarak da tari-
he geçti.
Son 10 y›la bak›ld›¤›ndaysa,
‹ngiltere ve ‹spanya liglerinin,
y›ld›z oyuncular için daha ca-
zip merkezler hâline geldi¤i
ve ‹talya’n›n bu konudaki iti-
bar›n› gün geçtikçe yitirdi¤i
bir gerçek. Son Dünya Kupa-
s›’nda ilk üçe giren tak›mlar›n
kadrolar›nda, Serie A patentli
sadece iki oyuncu (Wesley
Sneijder ve Klaas-Jan Hunte-
laar) bulunuyordu. Ligin son
dönemdeki büyük y›ld›zlar›n-
dan Samuel Eto’o’nun geçen
y›l Rus Anzhi tak›m›na, Javier
Pastore, Ezequiel Lavezzi,
Thiago Silva ve hepsinden
önemlisi Zlatan Ibrahimo-
viç’in de son iki y›l içinde
Arap sermayesi kontrolünde-
ki Paris Saint Germain’e git-
meleri, ‹talyan kulüplerinin
y›ld›zlar› getirmek veya elle-
rinde tutabilmek için eski
maddi güçlerinde olmad›kla-
r›n›n aç›k bir göstergesi. Bü-
yük yabanc› y›ld›z olarak Pa-
to ve Sneijder neredeyse par-
makla gösterilecek hâle gel-
mifl vaziyette ve bu durum,
kulüpler düzeyindeki baflar›-
ya (veya baflar›s›zl›¤a) belli ki
etki ediyor. ‹talyan tak›mlar›,
2000 y›l›ndan itibaren oyna-
nan fiampiyonlar Ligi finalle-
rinden beflinde yer al›p bun-
lar›n üçünü kazanabilirken,
ayn› dönemde UEFA Kupa-
s›’ndaysa bir kez dahi olsun
final göremedi.
90
TamSaha
Sneijder
Pato