TamSaha 248. Sayı / Temmuz 2025

Kader Hançar Tümokulu çalımlayan kız çocu ğ uMeksika’da Okul yıllarında bütün erkekleri çalımlayan kız çocu ğ u olarak ke ş fedildi, Ülker Futbol Köyleri projesinde sivrildi ve ilkmillî maçında üç gol atarak kendisini kanıtladı. Futsalda liselerarası dünya ş ampiyonlu ğ u ya ş adı. 14 ya ş ında Süper Lig’de forma giymeye ba ş ladı. 18 ya ş ında İ zlanda Ligi’nde, ardından İ spanya’da forma giydi. Ya ş adı ğ ı ciddi sakatlıkları yenip yeniden Millî Takım’a dönmeyi ba ş aran ve Meksika’nın Tijuana takımına transfer olanmillî oyuncuyla yaptı ğ ımız röportaj ibret verici cümlelerle dolu… RasimArtagan 102 K ader merhaba. 12 Kasım 1999 İ stanbul do ğ umlusun. Öncelikle aileni tanıyabilir miyiz? Annemve babam emekli. İ ki karde ş iz; bir abimvar. Sokakta futbol ve misket oynayarak bü- yüdüm. Hayatımda ba ş ka hiçbir ş ey yoktu diyebilirim. Ata ş e- hir’de okudum. Mevlana Meslek Lisesi’ni bitirdim. Kadın futbolumuzun yetenekli oyuncularından birisin. Sendeki bu yetene ğ i ilk olarak kim ke ş fetti? Beden e ğ itimi dersleri ve tenef- füslerde sürekli top oynuyordum. İ ki günde bir ailembana ayak- kabı almak zorunda kalıyordu çünkü ayakkabılarımyırtılı- yordu. Tüm okulu çalımlayan kız çocu ğ uydum. Sınıflar arası maç- lar olurdu ve ben hep erkeklerle oynardım. Ailem çok ayakkabı parası ödeyince, “Böyle olmuyor, sana futbol ayakkabısı alalım” dediler ve aslında hikâye bu ş e- kilde ba ş ladı. Rehber bir ö ğ ret- menimiz vardı; Gökhan Hoca. Ata ş ehir’de bir kadın futbol ta- kımı oldu ğ unu söyledi ve ben de Ata ş ehir’de okumaya ba ş ladım. Murat Ülkü Hocamız vardı; Ata- ş ehir Belediyespor’un hocasıydı. Ata ş ehir Belediyespor da o dö- nemde sürekli ş ampiyon olu- yordu. Orada idmanlara çıkmaya ba ş ladım. Ülker Futbol Köyleri projesi oldu. Bolu’da düzenlenen Ülker Futbol Köyü’ne ça ğ ırıldım. Orada Necla Hocalarla tanı ş tım. Hoca olarak Yeliz Demir ablamız da vardı; ondan çok korkardım. Ş u an Millî Takımlardan tanıdı- ğ ım tüm arkada ş larım, Ülker Futbol Köyü’ndeydi. Hepimiz oradan tanı ş ıyoruz. Ece Türko ğ lu, Derya Arhan gibi birçok oyuncu vardı. Bu anlattıkların Ülker Futbol Köyü projesinin ne kadar kıymetli oldu ğ unu da ortaya koyuyor. Kesinlikle öyle… Birçok futbolcu o projeden çıktı. Ülker Futbol Köyü projesi gerçekten çok büyük bir organizasyondu. Sonra U15 Kız Millî Takımı’na ça ğ rıldım ve Belarus’a gittik. Daha 12-13 ya ş ındaydım. Ş u anki kadroda olan Ece ve Derya da vardı. 5-0 yendik ve üç golü ben attım. İ lk defa yurt dı ş ına çıkmı ş tım, ailem ş oke olmu ş tu. İ ki günde bir ayakkabı eskiten çocuktan bir anda Millî Takım’a ça ğ rılan bir çocu ğ a dönü ş üyor- sun. Evde bu durumnasıl kar ş ı- landı? Ailembeni TFF’nin Beylerbeyi Tesisleri’ne götürmü ş tü. Necla Hocayla görü ş mü ş ler ve “Biz size çocu ğ umuzu emanet ediyoruz ama korkuyoruz. Çünkü çocu- ğ umuz bugüne kadar hiç tek ba- ş ına kalmadı” demi ş lerdi. Necla Hocamda “Merak etmeyin. Bana emanet” demi ş ti. O zamandan beri bana, “Kızım” der. Ben de ona “Annem” derim. O zaman maddî durumlar çok yetersizdi. Para yoktu. Ama ben ilginç bir ş ekilde o ya ş ta Ata ş ehir Beledi- yespor’da para kazanıyordum. Murat Hoca bize çok de ğ er veri- yordu. 300 lira haftalık alıyor- dum. Her ş eye de yetiyordu. O zamanlar kadın futbolu kalite- sizdi ama çok iyi oyuncular vardı. Sevinç abla örne ğ i mesela, ş u an hoca oldu. Sonrasında her ya ş kategorisinde Millî Takımlara geldim. Bir de futsal tarafın var… Evet, futsal da oynadım. Mevlana Kız Meslek Lisesi’nin futsal takı- mının ba ş ında Murat Hoca vardı. O zamanlar liselerarası futsal Bolu’da düzenlenen Ülker Futbol Köyü’ne ça ğ rıldım. Orada Necla Hocalarla tanı ş tım. Ş u an Millî Takımlardan tanıdı ğ ım tüm arkada ş larım, Ülker Futbol Köyü’ndeydi. Ülker Futbol Köyü projesi gerçekten çok büyük bir organizasyondu. “ 103