TamSaha 246. Sayı / Mayıs 2025

Finalin ardından kulüp, teknik di- rektörlü ğ e Sven-Göran Eriksson’u getirdi. İ sveçli, daha hızlı bir oyun istiyordu ve yava ş oldu ğ unu dü ş ündü ğ ü kaptana kadroda artık yer yoktu. Yıllarca formasını giydi ğ i sarı-kırmızılılar, ona detaylı bir açıklamayı dahi çok görerek sözle ş me yenilemedi. Olimpiyat Stadyumu’nda Curva Sud tribünü onun için ş u pankartı açtı: “Senden Roma’yı aldılar ama tribünü de ğ il.” Kaptan içlerinden biriydi, gerçek Romalıydı ve hep öyle kalaca ğ ını dü ş ünüyorlardı. Roma’daki eski teknik direktörü Liedholm ise onu Milan’a istedi. Yıl- larca beraber çalı ş tı ğ ı oyuncusuna ve futbol aklına çok güveniyordu. Roma’da giydi ğ i 10 numarayı bıra- kıp Milan’da 5 numaralı formayı giydi. Futbol zekâsı de ğ i ş medi ama oyuna olan tutkusu, tıpkı numarası gibi yarıya dü ş mü ş tü sanki. Roma’ya kar ş ı 14 Ekim 1984’te Milan formasıyla golünü attı ğ ında, kendisinden beklenmedik ş ekilde gole a ş ırı sevindi. Roma ile ölene kadar aralarına girecek so ğ ukluk bu gol sevinciyle ba ş ladı. Roma tribünleri kaptanlarına sırtını dönmü ş tü artık. Kırılma orada ya ş andı. Milan’da üç sezon forma giydi. Toplam 119maçta 14 gol attı. 1986’da küme dü ş tüler, bir sonraki sezon Serie B’de ş ampiyon oldular. 1987’de Milan’dan ayrıldı. Serie B’deki Cesena’ya gitti. 27 maçta 4 gol attı. Liderdi ama artık zirve formundan uzaktı. 1988’de e ş i Marisa’nınmemleketine yakın olmak için Salernitana’yı seçti. Serie C1’deki takımda 41 maça çıktı, 11 gol attı. Takımı zirveye ta ş ıdı ve 1990’da 35 ya ş ında futbolu bıraktı. Her zaman sanata ve edebiyata çok dü ş kündü. Çok â ş ık oldu ğ u e ş iyle de bir resim sergisinde tanı ş mı ş tı. Futbolu bıraktıktan sonra e ş inin memleketine yerle ş ti. Genç futbol- cular için bir futbol okulu açtı. Tec- rübelerini aktarmak istiyordu. Bu u ğ urda bankalardan krediler çekti ama yatırımları yönetemedi. Teknik direktör olmak istedi ama hiçbir teklif almadı. Kimseden bir ş ey isteyebilecek bir karaktere de sahip de ğ ildi. Do ğ up büyüdü ğ ü, yıllarca kaptanı oldu ğ u Roma ona kapılarını kapatmı ş tı. Hayat yava ş ladı. İ çin- deki fırtına sustu ama dinmedi. Son kredi ba ş vurusu da reddedilmi ş ti. İ talya’nın güneybatısının en güzel kasabalarından biri olan Castella- bate’nin San Marco köyünde, bir bahar sabahı… Roberto Baggio’nun 1994 Dünya Kupası finalinde penal- tıyı kaçırmasına iki, Francesco Totti’nin Roma için ilk golünü atma- sına dört ay vardı. Takvim 30 Mayıs 1994’ü gösteriyor. Agostino Di Bar- tolomei’nin hayatındaki en büyük yenilgisinin 10’uncu yıl dönümü. Evdeki herkesten erken uyandı. Bir gece önce arkada ş larıyla yemek yemi ş ti. Her ş ey normal görünü- yordu. Her zamanki gibi renk ver- memi ş ti. E ş i Marisa’ya bir mektup yazdı: “Seni seviyorum, muhte ş em ço- cuklarımızı seviyorumama tünel- den çıkı ş göremiyorum, kendimi bir deli ğ e kapanmı ş hissediyorum.” Pijamalarıyla terasa çıktı. Güne ş onun için son kez do ğ mu ş tu. Elindeki tabancayı kalbine dayadı. Sonrası… Sonrası yok. İ talya, kaptanın intiharından sonra derinden sarsıldı. Olimpiyat Stadyu- mu’nda Curva Sud’de anısına tam da onu anlatan bir pankart vardı: “Söz yok… Her zaman kalbin derinliklerinde bir yerdesin. Ho ş çakal Ago.” Vefatından sonra İ talya’nın kültü- rüne birçok derin iz bıraktı. Sokak ve caddelere adı verildi, anısına ş arkılar yazıldı. Yıllar sonra o ğ lu Luca Di Bartolomei ş öyle dedi: “Babam, ba ş arılarından ziyade gidi ş iyle daha büyük iz bıraktı. Onu a ff etmemuzun sürdü. Ama artık biliyorumki bazı insanlar hayatta de ğ il, gittikten sonra büyür.” Babası sessiz ama çok büyük bir kaptandı. Kaptanlar ölebilirler, ölmeyi tercih edebilirler… Ama tarihin onları unutması imkânsızdır ve tarih gerçek kaptanları yazacaktır. lar ya ş arken Roma bir sezonu ikinci, di ğ er sezonu üçüncü sırada tamamladı. Bu ba ş arılar, 41 yıl sonra gelecek olan Scudetto zaferinin habercisiydi. 1982 Dünya Kupası’nı Gök Mavililer İ spanya’da kazanırken Bartolomei televizyon ba ş ındaydı. İ talyan AMillî Takım formasını hiç giyeme- mi ş ti. U21 millî takımında 8 kez forma giymi ş , 7 gol atmı ş tı. Ancak Amillî takıma ça ğ rılmaması, kari- yeri boyunca içinde kalan bir ya- raydı. O yaz dünyaya gelen o ğ luyla teselli bulmu ş tu; o ğ lu Roma’ya u ğ urlu gelecekti. 1982-1983 sezonunda Roma, Serie A’yı 43 puanla zirvede tamamladı. Ago, o sezon 30maça çıktı ve 5 gol attı. Ama bu ba ş arı sadece istatis- tikten ibaret de ğ ildi; o, takımın 10 numaralı kaptanı, ruhuydu. Ş ampi- yonluk Torino beraberli ğ iyle ilân edildi ğ inde, Di Bartolomei kupayı ellerinde sessizce yükseltti. Çünkü onun için gösteri ş de ğ il, aidiyet önemliydi. 41 yıl sonra gelen zaferin ardından Roma taraftarları, yeni bir ş ampiyonluk içinmilenyumu bekleyeceklerinden habersizdi. Bir sonraki sezonun hedefi Avrupa’nın en büyü ğ ü olmaktı. Ş ampiyon Kulüpler Kupası’nda IFK Göteborg, CSKA Sofya, Dinamo Berlin ve Dundee United’ı eleyerek finale yükseldiler. Özellikle yarı finalde İ skoç temsilcisi Dundee kar ş ısında deplasmandaki 2-0’lık ma ğ lubiyetten sonra Roma Olimpi- yat Stadyumu’ndaki, yıllarca hakemkararları nedeniyle tartı ş ı- lan 3-0’lık dönü ş , Roma’nın tutku- sunu ve Di Bartolomei’nin liderli ğ ini bir kez daha kanıtladı. Kaptan, takı- mının üçüncü golünü penaltıdan atmı ş tı. Ve 30 Mayıs 1984… Roma tarihinin en büyükmaçlarından biri. Olimpi- yat Stadyumu’nda 70 binden fazla Roma taraftarının önünde, Liverpo- ol’a kar ş ı final. Roma için sadece bir kupa finali de ğ il, kutsal bir bulu ş - maydı. 13’üncü dakikada Liverpool Phil Neal’in golüyle öne geçti, 43’te Roberto Pruzzo e ş itli ğ i sa ğ - ladı. Uzatmalar da skoru de ğ i ş tir- meyince penaltı atı ş larına geçildi. İ lk penaltı için topun ba ş ına Di Bar- tolomei geçti. Zaman ve ş ehir don- mu ş gibiydi. So ğ ukkanlılıkla a ğ lara gönderdi ğ i top, onun Roma’ya olan ba ğ lılı ğ ının sessiz bir imzasıydı. Bruno Conti ile Francesco Grazia- ni'nin kullandıkları penaltı vuru ş - ları kaçınca, kupa Liverpool’un oldu. O gece sadece bir kupa kaybedil- memi ş ti; Ago’nun iç dünyasında bir ş eyler de kaybolmu ş tu. “Penaltılarla kaybedilen bir final, bir ş ehri susturur. Ve ben o sessiz- likte kaldım.” Bir ay sonra Roma, Hellas Verona’yı ma ğ lup ederek İ talya Kupası’nı bir kez daha kazandı. Di Bartolomei, kaptan olarak kupayı son kez ha- vaya kaldırdı. Bu, Roma formasıyla çıktı ğ ı son resmî maçtı. Ş ehirle vedası bir kupa e ş li ğ inde olmu ş tu. 148’i kaptan olmak üzere 314 kez giyilen forma ve 69 gol… Roma tarihine adını altın harflerle yazdırmı ş tı. 68 69 Zirve ve yıkım: 1983-1984 Yeni renkler, eski yalnızlık Acı veda Di Bartolomei, Roma’nın Liverpool’la oynadı ğ ı Ş ampiyon Kulüpler Kupası finali öncesinde rakip takımın kaptanı Graeme Souness’la seremonide... Di Bartolomei ve takımarkada ş ları, Roma’nın 1983 yılındaki lig ş ampiyonlu ğ unu kutluyor...