TamSaha 240. Sayı / Kasım 2024

arkada ş ımdı. Singapur küçük ama bamba ş ka bir yer. Ben hayatımda sadece İ zmir’in içinde oradan oraya gitmi ş im… Singapur’da bamba ş ka insanlarla kar ş ıla ş ıp tanı ş tım. Kaldı- ğ ımız yer büyük bir köydü. Farklı bran ş larda sporcular vardı. Orada çok ş ey ö ğ rendim. Singapur’da geçen günlerimi unutamam. İ nsanlar sabah 6’da antrenman yapıyordu. Kendi kendime, “Ne için yapıyorlar?” diye soruyordum. Biz sadece futbol odaklıyız mâlûm… Kilo vermek için yaptıklarını ö ğ rendim. Bakı ş açım, “Herkes her ş eyi yapa- bilir… Bir kız çocu ğ u her ş eyi yapa- bilir” diye de ğ i ş ti. Bu bende büyük bir merak uyandırdı. Daha üst ya ş - larda acaba nerelere gidecektim? Singapur’da üçüncü olmu ş tuk. Sonrasında Konak Belediyespor’da devamettim. Okulla futbolu bir arada yürütmek zor oluyordu ama ben ailemin ve hocalarımın deste- ğ iyle ba ş ardım. Sonrasında U17 Millî Takımı’na gittim. Orada bamba ş ka ş eylerle kar ş ıla ş aca ğ ımı biliyordum. Gerçekten de çok farklı ülkelere git- tik, çok güzel ş eyler ya ş adık. U19’da da oynadımama sonrasında uzun süre AMillî Takım’a gelemedim. Bunun sebebi neydi? Üniversiteye ba ş ladı ğ ımda bir yıl futbol oynamadım. Bir yandan an- trenmanlar, bir yandan okul beni çok zorluyordu. Derslerimi aksat- maya ba ş lamı ş tım. Hüseyin Hocam, Konak Belediyespor’u bırakınca ben de futbola bir sene ara verdim. Aslında ara verdi ğ imde futbola küsmü ş ve bir daha oynamama kararı almı ş tım. Okulun zorlaması beni çok yıpratmı ş tı. Bir yandan da futsal oynuyordumve hemfiziksel hemde zihinsel olarak çok yıpran- mı ş tım. Ama daha sonrasında tek- rar ba ş ladımve 28 ya ş ındayken A Millî Takım’da ilk kampıma geldim. Necla Hocam ile Hilal Hocamyine birlikteydi ve beni onlar ça ğ ırmı ş tı. Bir yıllık aranın ardından futbola nasıl döndün? Hakkârigücü’nden teklif aldım. Hakkâri çok uzaktaydı ve ben de bir yıldır futbol oynamıyordum. Bu tek- lifi dü ş ündümve “Gidece ğ im, yeni- den ba ş layaca ğ ım” dedim. Tabiî ki buralara gelece ğ imi hayal dahi ede- mezdim. O zaman Hakkârigücü 2. Lig’deydi. Gittim, oynadımve ş ampiyon olarak Süper Lig’e yük- seldik. Orada bir sezon daha oyna- dım. Hafta içi okula gidiyor, Cuma günü Hakkâri’ye dönüpmaçımı oy- nadıktan sonra Pazar ak ş amı geri geliyordum. Bunu nasıl yaptımbil- miyorum. Enerjimde varmı ş demek ki… Ş u an olsa kabul edemem… Bedenimde kabul etmez. Hakkâri futbola â ş ık bir ş ehir… Cana yakın insanların ya ş adı ğ ı bir ş ehir… Sen Türkiye’nin bir ucundan di ğ er ucuna gitme kararını nasıl aldın? Oraya gidece ğ im zaman arkada ş la- rım, “Nasıl yapacaksın?” dediler. Benimbir korkumyoktu. Özgüve- nimyüksekti. “Giderim, sıkıntı ya ş arsamdönerim” diyordum. Hakkâri’de beni çok güzel kar ş ıla- dılar. Hakkâri muhte ş embir yer… İ nsanlar dükkânlarını kapatıp maç izlemeye geliyor, tribünleri dolduruyor. İ zmir’de Konak Beledi- yesi’nde oynarken bu kadar seyirci görmemi ş tim. O karda, so ğ ukta insanlar bizi izlemeye geliyorlardı. 72 73 U15 Millî Takımı ile Singapur’a Olimpiyatlara gittik. Kaldı ğ ımız yer büyük bir köydü. Farklı bran ş larda sporcular var. Orada çok ş ey ö ğ rendim. Bakı ş açım, “Herkes her ş eyi yapabilir… Bir kız çocu ğ u her ş eyi yapabilir” diye de ğ i ş ti. “ O kadar içtenler ki… Çar ş ıda yemek yesemhesap ödetmiyorlar. Kolumdan tutup zorla yemek yediriyorlar. Bir gün deplasmana giderken çı ğ dü ş mü ş tü. Aracın içinde yolun açılmasını bekliyorduk. Yörenin insanları geldi, bizleri evlerinde misafir ettiler. O samimi- yeti anlatamam. Çok saygılılar, var- larını yoklarını önünüze seriyorlar. Oradaki aileler kızları futbolcu olsun diye çırpınıyor. Dü ş ünsenize İ zmir’de babambeni futbola gön- dermiyordu… Hakkâri’de gönderi- yorlar ve çocuklarını desteklemek için o so ğ ukta maç izliyorlar. Ger- çekten çok ş a ş ırmı ş tımbu du- ruma… Bu durumda Hakkâri’nin seni fut- bola geri döndürdü ğ ünü söyleyebi- liriz. Sonrası nasıl geli ş ti? Dedi ğ imgibi hafta sonları Hakkâ- ri’ye gidiyordum. Önce Van’a uçu- yor, üç saatlik kara yolculu ğ uyla Hakkâri’ye ula ş ıyordum. Pazar günü de maçımı oynayıp hemen geri dönüyordum. Bunu iki sene boyunca yaptım. Müthi ş bir enerji… Üstünden yıllar geçtikten sonra an- lıyorum. Orada takımkaptanlı ğ ı da yaptım. Cemile Timur Hocam çok destek oldu bana sa ğ olsun… Sonra Ata ş ehir beni istedi. Hakkâri’de misyonumu tamamlamı ş tım, Ata- ş ehir’i seçtim. Pandemi dönemiydi. Yarım sezon oynadık. Ertesi sezon ABB Fomget’e gittim. Yükseli ş imde orada ba ş ladı. Ba ş langıçta sol açık oynuyordum. Hakkâri’de orta saha oynamaya ba ş ladım. Ata ş ehir’de de orta sahada oynuyordum. Ama Fomget’te sa ğ beke geçtim. Daha önce oynamı ş lı ğ ımyok ama bir sempatimvar sa ğ beke… Fomget’te açık olu ş unca sa ğ bek oynamaya ba ş ladım. Çok da iyi oynadım. Ken- dimi çok iyi hissediyordum. Beni biraz joker olarak kullandılar. Necla Hoca ve Hilal Hoca beni izleyince be ğ endiler. 28 ya ş ında tekrar AMillî Takım’a geldim. 8 yıl aradan sonra tekrar millî oyuncu oldumyani… Fomget’te performansım arttı. Her ş eyime dikkat ediyordum. Fomget’le ş ampiyon olduk. Ş imdi de Fenerbahçe’de oynuyorum. Evet, bu sezonun ba ş ında Fener- bahçe’ye geldin. Bu transferi nasıl anlatırsın? Geçmi ş te Konak Belediyesi’nde üç ş ampiyonluk görmü ş tüm. Hakkâri’de 2. Lig’den 1. Lig’e çıktık. Fomget’te de be ş inci ş ampiyonlu- ğ umu ya ş adım. Fomget’te ş ampi- yonluk ya ş adı ğ ımızda futbolun seviyesi yüksekti ve o ş ampiyonluk daha unutulmaz oldu. Bu sene de Fenerbahçe ile anla ş tım. Ş imdi bu- radayım. Bugünleri hayal dahi ede- mezdim. Çünkü 19 ya ş ından sonra ara vermi ş timve geri dönece ğ imi dü ş ünmüyordum. AMillî Takım hayalim zaten yoktu. Ş unu da bili- yorum ama… Ben bir ş eyi istiyor- sam elimden gelen her ş eyi yaparım. Buraya geldi ğ im için de çokmutluyum. Futbolun gerçek bir emekçisisin. Kadın futbolunun çilesini çektin yıllarca. Çile çekmi ş bir oyuncu olarak bugünkü geli ş imi nasıl anlatırsın? Arada uçurumvar. Futbola ba ş ladı- ğ ımda sadece otobüse binmek için para alıyorduk. Kartımıza parayı doldurur, antrenmana giderdik. Üniversiteye ba ş ladı ğ ımda bir yıl futbol oynamadım. Bir yandan antrenmanlar, bir yandan okul beni çok zorluyordu. Aslında ara verdi ğ imde futbola küsmü ş ve bir daha oynamama kararı almı ş tım. Ama sonrasında tekrar ba ş ladımve 28 ya ş ındayken AMillî Takım’da ilk kampıma geldim. “