TamSaha 239. Sayı / Ekim 2024

bu ş ekilde ba ş ladı. Kampa gelince çok gurur duydum. Babam abile- rime, “Sizden bir ş ey olmadı, kız karde ş iniz millî oyuncu oldu” diye dalga geçti. Çok güzel duygular ya ş adık. Ailem çokmutlu oldu. Biz ülkemize çok ba ğ lı bir aileyiz. Benimle gurur duyuyorlar. Ailenin tek kızı ve en ufa ğ ıyım. Babamha- yatının ço ğ unu Türkiye’de ya ş adı. Bu yüzden benimle çok gurur duyuyor. Ş u an bulundu ğ un seviyeyi nasıl de ğ erlendiriyorsun? Olmak iste- di ğ in yerde misin? Hep daha iyisi olabilir. Bunu biliyo- rum. 15 ya ş ımda Millî Takım’a ba ş ladım. Üç senedir bu formayı ta ş ıyorum. Erkeklerde ba ş larken orada ayrı antrenmanlara giriyor- dum. Daha a ğ ır antrenmanlar gör- düm. Kadın takımlarına gidince bana daha basit geldi. Union Berlin’deki sistemler bamba ş ka. Oradaki sistemi görünce kendimi geli ş tirdim. Kendimden ve perfor- mansımdan çokmemnunum. Daha iyisi olur mu? Evet olur. Ö ğ - reniyorum. Henüz 18 ya ş ındayım… Ailenden ayrı olmak nasıl bir his? Bir yıldır Berlin’deyim. İ lk ba ş larda zordu. Ailemden 800 kilometre uzaktayım. Ama takımın en ufa ğ ı oldu ğ um için di ğ er oyuncular bana ablalık yapıyor. Çabuk adapte oldum. Özlemeye zaman yok. Belli bir rutindeyim. Genç bir oyuncu olarak kendine nasıl bir kariyer planı yaptın? Almanya’da oynayabildi ğ imkadar oynamak istiyorum. Union Berlin ş u an ikinci ligde. Benim için iyi. U23 takımımız da var; ş u an 3. Lig’de… Ben bu takıma ba ğ lı oldu ğ um için ş imdilik fazla bir hayal kurmuyorumve anı iyi de ğ erlen- dirmek istiyorum. Bir gün Türki- ye’de oynamak isterim tabiî ki… Ama daha ileriki yıllarda… İ lk hede- fimKadın AMillî Takımı’nda oyna- mak… Bu çok büyük bir hedef… Alt ya ş grubu oyuncusu olarak AMillî Takım’ın son senelerdeki sıçramasını nasıl görüyorsun? Türkiye’yi çok yakından takip edi- yorum. Kadın ligleri geli ş ti ğ i için millî oyuncular da birlikte geli ş iyor. Bir takımgeli ş ince, herkes geli ş iyor. Hedefler büyüyor. B Ligi’ndeyiz ve play-o ff oynayaca ğ ız. Bumuhte ş em bir geli ş im. Çok büyük bir adım attık. Genç oyuncular çok formda. Necla Hocamız genç oyunculara ş ans veriyor. Gençler de adapte oluyor hemen… Göknur Güleryüz mesela hemen adapte oldu ve ş ans 106 Ceylan HocamMillî Takımdaveti için bana yazarken titremeye ba ş ladım. Aileme ko ş arak haberi vermi ş tim. Ailem çokmutlu oldu. Biz ülkemize çok ba ğ lı bir aileyiz. Benimle gurur duyuyorlar. “ buldu. Almanya’da çok sayıda spor tesisi var. Almanya ile Türkiye arasın- daki tesisleri sen nasıl de ğ erlendi- riyorsun? Türkiye’de tesisle ş me nasıl? Almanya’da çok fazla tesis görme ş ansım olmadı. Berlin’de kaldı ğ ım tesise bakarsam, Riva ile aynı diyebilirim. Riva’da suni çimyok mesela, Almanya’da var. Almanya için suni çimbir ihtiyaç. So ğ uk iklim sebebiyle maçların ço ğ u suni çimde oynanmak zorunda... Almanya’da çok fazla kar ya ğ ıyor. Suni çimler granürlü. Türkiye’de bu seçenek fazla yok sanırım. Ailenle oturup konu ş tu ğ un zaman annenin, babanın, abilerinin sana yakla ş ımı nasıl? Onların destekleri sonsuz... Hep ar- kamda duruyorlar ama bana çok karı ş mıyorlar. Artık 18 ya ş ıma gir- dim. İ lk ba ş larda, “ Ş öyle yap, böyle yap. Okulu sakın bırakma” diyor- lardı. Ama ben geli ş tim. Tek ba ş ıma ya ş adı ğ ım için geli ş imgösterdim. Onlar da bu geli ş imi gördüler. “Yanlı ş ı bile seçtiysen do ğ rusunu zaten görürsün” diyorlar. Kendine örnek aldı ğ ın sporcular kimler? Manuel Neuer’i çok be ğ eniyorum. Kadınlarda ise Ann-Katrin Berger ve Merle Frohms… Ann-Katrin ş u an Amerika’da oynuyor. İ kisi de Almanya Millî Takımı’nın kalecisi… Onlarla Alman Millî Takımkam- pında tanı ş mı ş tım. Onları be ğ eni- yorum ama rol model olarak görmüyorum. Çünkü ben kendi- mim… Onlarınmantalitesine bakıyorumve onlar gibi olmak istiyorum. Ama ben kendimim. Alman futbolcular ile Türk oyuncu- lar arasındaki temel farklar neler? Türk oyuncular çok yetenekli. Ama Alman oyuncular çok fazla dü ş üne- rek oynuyorlar. Sürekli bir plan içindeler. Top onlarda de ğ ilken ne olabilece ğ ini dü ş ünüyorlar. Yoksa hız, hırs fark etmiyor. Biz de o ko- nuda iyiyiz. Aslında hedefler aynı. İ ki takımda hızlı oynuyor. Dü ş ünme konusunda onlar önde diyebilirim. Almanya erkek futbolunda oldu ğ u gibi kadın futbolunda da lokomotif ülkelerden birisi... Bize biraz oradaki sistemin farklarından bahseder misin? Almanya’da çocuklara destek çok ba ş ka... Çocukları çok küçük ya ş ta spor için çok destekliyorlar. Alman- ya’da biz haftada sekiz antrenman yapıyoruz. Ama her gün aynı an- trenmanları yapmıyoruz. Bazen 2 saat, bazen 45 dakikalık antren- man yapıyoruz. Hocalar sürekli vücutlarımızı kontrol ediyor. An- trenmanlardan önce ve sonra anket dolduruyoruz. Hocalar bunu sürekli takip ediyor. Yorgunsak antren- manlar yava ş lıyor. Bence bu çok büyük bir fark. Vücut gitmiyorsa, antrenman da gitmez. Bir oyuncu, “Benimbacaklarımbugün gitmi- yor” diyorsa antrenmanı ona göre belirliyorlar. Bu anketlerle takımın röntgenini çekiyorlar. Takımyüzde 80’se, antrenman hafifliyor. Hobilerin ve fobilerin neler? Babamın hep dedi ğ i gibi Allah’tan ba ş ka korkumyok ama örümcek- ten de korkmuyor de ğ ilim (gülüyor). Hobilerim arasında basketbol ve çizimvar. Kara kalem çalı ş ması ya- pıyorum. Ufak çocuklar için Mickey Mouse çiziyorum ama büyük çizimlerimde var. Babanın Rizeli, annenin Hataylı oldu ğ unu söylemi ş tin; yemekleri- nizi dü ş ünemiyorum. Evet, gerçekten de çok güzel ye- mekler yiyoruz. Babam aslen Rize Güneysu Muradiye Köyü’nden… Babamın ailesi Sakarya, Karasu’da ya ş ıyor. Karasu’ya çok gidiyoruz bu sebeple… Bir yıldır Berlin’deyim. İ lk ba ş larda zordu. Ailemden 800 kilometre uzaktayım. Ama takımın en ufa ğ ı oldu ğ um için di ğ er oyuncular bana ablalık yapıyor. Çabuk adapte oldum. Özlemeye zaman yok. Belli bir rutindeyim. “ 107