TamSaha 232. Sayı / Mart 2024

dum. 13-14 ya ş ıma kadar mec- buren erkeklerle oynadım ama bir süre sonra erkeklerle oyna- yamıyorsunuz, sistembuna izin vermiyor. Ben de büyük abla- larla oynamak zorunda kaldım. Büyük kadın takımına dâhil oldum. Aslında bu yüzden ken- dimi ş anslı sayıyorum. Çünkü zorluklarla mücadele etmek zo- runda kaldım. Zor da olsa çok ş ey ö ğ rendim. Ş u an Sydney University Soccer Football Club’da forma giyiyor- sun. Orada sistemnasıl? Daha önce alt ligde oynuyor- dum. Kendimi göstererek, ilerleyerek bu takıma transfer oldum. Ş u an Kadınlar 2. Li- gi’ndeyiz. Hedefim 1. Lig… Ken- dime çok güveniyorum. Kadın AMillî Takımı’na dâhil olmam- dan sonra in ş allah 1. Lig hede- fimi de gerçekle ş tirece ğ im. Seni Avustralya’dan Millî Ta- kımlarımıza kimkazandırdı? Süreç nasıl geli ş ti? U19 Kadın Millî Takımı’na 2022 yılında dâhil oldum. Begüm Üresin Hocambeni kampa ça- ğ ırdı. Beni internetten sürekli takip etmi ş . Türkiye-Lüksem- burg Kadın AMillî maçı için beni kampa davet ettiler daha sonra… Lüksemburgmaçının son 15 dakikasında forma giydimve AMillî Takım oyuncusu oldum. Avustralya’dan sana bir teklif gelmi ş miydi? Henüz gelmemi ş ti ama gelmesi çokmuhtemeldi. TürkMillî Takımı’nın formasını ilk giydi ğ inde neler hissettin? Herkes gibi çok heyecanlıydım. Avustralya’daki futboldan sonra Türkiye’deki futbolu çok merak ediyordum. Çok gurur duydum. Heyecanlıydım, mut- luydum. Ailemde çokmutluydu. Bu ş ekilde devam ettim. AMillî Takım forması çok farklı bir his… Bana büyük bir güç veri- yor. Beni çok heyecanlandırıyor. Hiç beklemiyordumAmillî oyuncu olmayı… Ablalarla oldu ğ um için heyecan vardı bende. Gergindim. Ancak ta- kıma dâhil olunca ablalarım beni çok iyi kar ş ıladı. Begüm Hocam, Necla Hocam, Hilal Hocambeni çok iyi kar ş ıladı. Kendimi rahat hissettim. Herkes benimle çok yakından ilgileniyor. Bir Türkmillî oyuncu olarak döndü ğ ün zaman Sidney’de sana nasıl davrandılar? “Artık profesyonelsin. Bir imzalı foto ğ raf istiyoruz” diyenler çok oldu. Çokmutluyum. Bana çok saygı duyuldu ğ unu hissettim. Bu çok güzel bir his. Millî oyuncu olmak gerçekten çok farklı bir duygu. Ailemde be- nimle büyük gurur duyuyor. Ne zaman bir yere gitsem, “Kızımız millî oyuncu” diyorlar. Avustralya’da do ğ up büyü- mene ra ğ men Türkçeyi çok iyi konu ş uyorsun. Hemya ş adı ğ ımyerde çok sa- yıda Türk var hemde annemve illî Takımımıza Avustralya’dan geliyorsun. 20 A ğ ustos 2004 Sidney do ğ umlusun. Öncelikle aileni tanıyabilir miyiz? Annem, babamAnkara Keçiö- renli… Ankara’da evlenmi ş ler. BabamAnkara’da kebapçılık yaparken Avustralya’ya gidiyor. Önce oradaki bir dükkânda çalı- ş ıyor. Sonra kendi dükkânını açınca annemi de Sidney’e alı- yor. 2002’de abim, 2004’te ise ben ve ikiz kız karde ş imdün- yaya geliyoruz. Abimin do ğ umu- nun ardından ona bakmak için gelen teyzemde Sidney’de bir Türk’le evlendi ve onun da iki çocu ğ u var. Sidney dünyanın di ğ er ucu… Oradaki hayattan biraz söz eder misin? Sidney gerçekten çok güzel bir yer. Hem tatil açından hemde i ş imkânları bakımından çok güzel. Okullar çok iyi. Hayat kalitesi oldukça yüksek. Üniver- site e ğ itimi için birçok avantaja sahip. Gezecek çok yer var. Avustralya çok kozmopolit bir yer. Her memleketten insan var. Benimya ş adı ğ ımyerde ise Türk yo ğ unlu ğ u yüksek. Nereye gidersemgideyimmutlaka bir Türk’e rastlıyorum. Avustral- ya’da zengin bir muhitte büyü- medim. Çocuklu ğ um tıpkı Türkiye’deki gibi bir mahallede geçti. Spora nasıl ba ş ladın? Spora çok küçük ya ş ta ba ş la- dım. Mahallede büyüklerle fut- bol oynuyordum. Onlardan çok ş ey ö ğ rendim. Ama en önemlisi ben sadece futbol oynamadım. Çok hareketli oldu ğ um için farklı sporlarla da ilgilendim. Dört sene basketbol, sonra da üç sene tenis oynadım. Ama en son futbolda karar kıldım. Sendeki futbol yetene ğ ini ilk kimke ş fetti? O konuda çok ş anslı olamadım. Ben genel olarak izleyerek ö ğ renen birisiyim. O yüzden ne zaman parka gitsemherkesi iz- lerim. Büyüklerden bu sebeple çok ş ey ö ğ rendim. Mahallede bir abimvardı, ondan çok ş ey ö ğ - rendim. Küçük ya ş ta kulüplere dâhil oldum. Sidney’de kadın futbolu vardı ama benimya ş adı- ğ ımyerde yoktu. Mecburen erkek takımları içinde oynuyor- 126 127 M Spora çok küçük ya ş ta ba ş ladım. Mahallede büyüklerle futbol oynuyordum. Onlardan çok ş ey ö ğ rendim. Ama en önemlisi ben sadece futbol oynamadım. Çok hareketli oldu ğ um için farklı sporlarla da ilgilendim. Dört sene basketbol, sonra da üç sene tenis oynadım. Ama en son futbolda karar kıldım. “ 13-14 ya ş ıma kadar mecburen erkeklerle oynadım ama bir süre sonra sistembuna izin vermiyor. Ben de büyük ablalarla oynamak zorunda kaldım. Aslında bu yüzden kendimi ş anslı sayıyorum. Çünkü zorluklarla mücadele etmek zorunda kaldım. Zor da olsa çok ş ey ö ğ rendim. “