TamSaha 226. Sayı / Eylül 2023

ocammerhaba. 2 Kasım 1972 Delmenhorst, Almanya do ğ um- lusunuz. Futboldan öncesiyle ba ş layabilir miyiz? Aileniz ne zaman Almanya’ya göç etmi ş ? Kaç karde ş siniz? Almanya’da ya ş adı ğ ınız 12 yıllık periyodu anlatabilir misiniz? Babam 1963 yılında çalı ş mak için i ş çi olarak Almanya’ya gidiyor ve 1970’te de annemi yanına alıyor. Üç karde ş iz. Bir ablamve a ğ abe- yimvar. Onlar Türkiye’de, ben Almanya’da do ğ dum. Sıcacık bir yuvada çok güzel bir çocukluk ya ş adım. Birbirine ba ğ lı, aile kül- türüne dü ş kün bir yapımız var. Çocuklu ğ umhep futbol topunun pe ş inde geçti. Küçükken park- larda oynadı ğ ım futbol, sonra- sında bir kulübe gidip futbol oynama çabasına dönü ş tü. Babamparktaki oyunlarımıza zaman zaman izin vermese de önüne geçilmeyecek kadar güzel bir tutkuydu futbol. Alman- ya’daki çocuklu ğ umdolu dolu geçti. Aslında Türkiye’de büyü- yen bizim jenerasyondaki insan- lar için de aynı ş eyler geçerli. Ş imdi kendi çocuklarıma baktı- ğ ımda arada çok fark görüyo- rum. İ lkokul 4. sınıfı Almanya’da tamamladıktan sonra 12 ya- ş ımda Türkiye’ye döndük. Do ğ du ğ unuz yer olan Delmen- horst, yetenekli göçmen futbolcuların çıktı ğ ı bir bölge. Delmenhorst’u ve o günleri sizden dinleyebilir miyiz? Delmenhorst’ta özellikle Alman- ya’nın kuzeyinde Bremen, Ham- burg, Hannover gibi kentlerde birçok futbolcu yeti ş ti ve büyük ba ş arılara imza attı. Bizim jene- rasyonumuzdan İ lyas Tüfekçi, Erdal Keser ve Erhan Önal’ı örnek gösterebilirim. Sonrasında Almanya’da futbola yönelen Türk çocukların sayısı her sene artarak devam etti. Delmenhorst da futbol ş ehri olarak ön planda olmasa da aslında çok sayıda Türk genci yeti ş ti. Türkiye’ye kesin dönü ş yapmanızın sebebi neydi? O dönem fabrikalar kapanmaya ve Türk ailelerinin tazminatları ödenmeye ba ş lamı ş tı. Annemve babam, yün ve pamuk üzerine üretimyapan bir fabrikada bera- ber çalı ş ıyorlardı. Bu a ş amada çok kritik bir karar noktasına geldiler. Ben 12, a ğ abeyim 14, ablam 20’li ya ş larındaydı. Birçok arkada ş ımız orada kalmaya karar verdi. Belki ya ş ımız biraz daha büyük olsaydı biz de kala- bilirdik. Babam aileyi bir arada tutmak adına bir karar verdi ve 1984 yılında hep beraber vatanı- mıza dönü ş yaptık. Almanya’da o yıllarda do ğ up büyümek, bugünkü Hüseyin Ero ğ lu’na neler kattı? Sosyalle ş me ve disiplin. Ya ş adı- ğ ımız mahallede, Alman ve Yunan vatanda ş ları ba ş ta olmak üzere çok farklı kültürden in- sanla büyüdük. Bugünlere gel- memde en önemli katkı sa ğ layan özellikler olan i ş disiplini, çalı ş - mak ve her zaman en iyiyi yap- mayı hedeflemek o günlerdenmiras kaldı. Futbola çokmeraklı olsamda ba ş langıçta lisanslı olarak futbol oynayamadım. İ smini hatırlamadı- ğ ımbir Alman antrenör beni sürekli ça ğ ırmasına ra ğ men babam o dö- nemde izin vermemi ş ti. İ zmir’de Semih Ş entürk, Hüseyin Be ş ok, Faruk Be ş ok, Musa Ça ğ ıran gibi çok iyi sporcular çıkartan İ zmir Çamdibigücü takımına geliyorsu- nuz. Sizdeki futbol yetene ğ ini ilk kimke ş fetti ve o süreçte neler ya ş adınız? Almanya’dan dönü ş te, ço ğ unlukla göçmen ailelerin ya ş adı ğ ı Çamdibi ilçesine geldik. Bu semtte ya ş ayan- lar çok farklı spor bran ş larında çok güzel noktalara gelmi ş ti ve halen de devam ediyor. A ğ abeyimle beraber bizi futbola ba ş latan Lütfü Cihaner Hocamız, gençlere çok de ğ er veren, her biriyle yakından ilgilenen ve genç takımlarda ba ş arılı olan bir antrenördü. Halit a ğ abeyimve ben 13 ya ş ında futbola ba ş ladık. Lütfü Hocamızla hâlâ görü ş üyoruz. O zamanlar 13 ya ş kategorisinde lig yoktu. 16 ya ş ımıza geldi ğ imizde B gençlerde oynadık. Tamyedi sene Çamdibigücü’nde tümkategorilerde sahaya çıktım. Günde iki maç yaptı- ğ ımız zamanlar oldu. Futbolu çok seviyordum. Toprak zeminlerde oy- nadım, çim saha yoktu. Ş öyle bir örnek vermek istiyorum; o dönem- ler kimse özel antrenman yapmaz- ken a ğ abeyimle birlikte sabah saat 05.30’da Atatürk Stadı’nın yanın- daki Seha Aksoy AtletizmSaha- sı’na gider, özel çalı ş ırdık. Çünkü çim sadece orada vardı. Gün a ğ ardı- ğ ında bekçi uyanıyor, bizimde an- trenman sona eriyordu. 1994’te Soma Sotesspor’da profes- yonel hayatınız ba ş lıyor. Ardından Marmarisspor, Akhisar Belediye- spor ve Eski ş ehirspor formalarını terletiyorsunuz. 2005 yılında aktif futbol ya ş antınıza nokta koyuyor- sunuz. Bir yandan da Ege Üniversi- tesi Beden E ğ itimi ve Spor Yüksekokulu’ndanmezun oluyor- sunuz. Futbol ile e ğ itimi bir arada sürdürmenin zorlukları hakkında neler söylersiniz? 12 yıl profesyonel futbol oynadım. Profesyonel futbolculu ğ umdevam ederken aynı zamanda Ege Üniver- sitesi Beden E ğ itimi ve Spor Yüksek Okulu’nda okuyordum. Çok zorlan- dı ğ ımdönemler oldu. Hemderslere devam edip hemde antrenmanlara gitmek çok zor oluyordu. Geri dönüp baktı ğ ımda çok yo ğ un bir süreç ya- ş adı ğ ımı söyleyebilirim. Sadece fut- bola devam etsemhangi seviyelere gelebilirdim, yükselir miydimbilmi- yorum ama okumamgerekti ğ ini biliyorum. Ş imdi bakınca do ğ ru karar verdi ğ imi görüyorum. 12 yıllık profesyonel futbolculuk kariye- rimde performans olarak ini ş ler çıkı ş lar olsa da hiçbir teknik direk- törümün i ş ini zorla ş tıracak bir karakter olmadım. Antrenman kaçırmayan, her zaman çok çalı ş an bir oyuncu oldum. Her zaman elim- den gelenin fazlasını yaptım, do ğ ru beslendim, uyku saatlerine dikkat ettim. Günümüzde e ğ itimve profesyonel futbolu aynı anda gö- türmek çok daha zor. Bunu ba ş ara- bilen futbolculara ş apka çıkartmak “ Ya ş adı ğ ımız mahallede, Alman ve Yunan vatanda ş ları ba ş ta olmak üzere çok farklı kültürden insanla büyüdük. Bugünlere gelmemde en önemli katkı sa ğ layan özellikler olan i ş disiplini, çalı ş mak ve her zaman en iyiyi yapmayı hedeflemek o günlerden miras kaldı. 51 Tamyedi sene Çamdibigücü’nde tümkategorilerde sahaya çıktım. Toprak zeminlerde oynadım, çim saha yoktu. A ğ abeyimle birlikte sabah 05.30’da Seha Aksoy AtletizmSahası’na gider, özel çalı ş ırdık. Çünkü çim sadece orada vardı. Gün a ğ ardı ğ ında bekçi uyanıyor, bizimde antrenman sona eriyordu. “ 50 H