TamSaha 204. Sayı / Kasım 2021

meni dersimize girmeye ba ş ladı. Yarımada Oyunları düzenleniyordu İ zmir’de… Urla, Seferihisar, Çe ş me, Karaburun geliyordu. Büyükler geliyordu. Bir arkada ş ımla beni Yarımada Oyunları’na götürdü ho- camız… Döndü ğ ümüzde dikkatleri üzerimize çekmi ş tik. Bir hocamız Seferihisar’ın altyapısına aldı. Der- ken lisede bir beden e ğ itimi ö ğ ret- menimiz bizi fark etti; Fatih Yırtlaz… Kendisinin üzerimde eme ğ i çoktur. Halen görü ş üyoruz. O belediye ku- lübünde antrenör oldu, bizi de oraya aldı. Aramızda asker-komutan ili ş - kisi vardı. Oradan yürüdük gittik. Çok iyi bir ivme yakaladık. Ya ş grubumuzda 3.5 yıl yenilmedik. Seferihisar’da A takıma da çıktım. Türkiye Ş ampiyonası’na gittik. Bir arkada ş ımdaha vardı. “Futbolcu olmamanız imkânsız” diyorlardı. Çünkü çok çalı ş ıyorduk. Hayalleri- miz vardı. BenimhayalimPremier Lig’de oynamaktı. Çok da inanıyor- dumkendime. Özgüvenim çok yüksekti. Tek kriterim “Buradan bir çıkayım, kendimi gösteririm”di… Böyle fırsatlar da geldi. Çanakkale Dardanel, Gençlerbirli ğ i, Buca, Kar- ş ıyaka… O kadar enteresan talihsiz- likler ya ş adımki… Bir türlü olmadı. Kiminde sakatlandım, kiminde yö- neticiler vermedi. Dardanel’e direkt imza atacaktım. Amatör kümeden Çanakkale Dardanel’e gidecektim. Olmadı. Levent Çınar diye bir a ğ a- beyimvardı. O bana ilk idmandan sonra, “Beni dinlersen futbolcu olursun. Futbolcu olmamana imkân yok” demi ş ti. Ben de, “Tamam abi, sen yeter ki yolu göster” cevabını vermi ş tim. Ama iki ay sonra Levent abi de gitti. Bir menajerle konu ş mu ş benim için. Menajer beni aradı. “Seni anlattılar. Direkt Gençlerbirli- ğ i’ne gidip imza ataca ğ ız” dedi. He- yecanlandım; Levent abiyi aradım. Levent abi, “Heyecanlanma. Seni 2. Lig’de biraz pi ş irip yukarı çıkarta- ca ğ ız” dedi. Sonra bir ş ekilde bitti orası. Artık ya ş da geçti. Bu ya ş tan sonra Süper Lig’e çıkamayaca ğ ımı anladım. Amatöre gideyim, ö ğ ret- men olayımdedim. Seferihisar’la anla ş mı ş tım. Mert Hoca vardı. Ga- ranti Plaj Futbol Ligi kurulmu ş tu. Mert Hoca, “Sen yatkınsın. Gel mut- laka burada oyna” dedi. “Tamam hocam” dedim. Gittim, bir-iki oyna- dım. Seferihisar’la Türkiye Ş ampi- yonu olduk. Sonra bana, “Kendini geli ş tir. Bu oyunu bırakma. En az 10 sene Millî Takım’da oynarsın” demi ş ti. Keza öyle de oldu. 10 yıl olmasa da baya bir süredir Millî Ta- kım’dayım. Çalı ş mayı çok seviyo- rum. Kendimi geli ş tiriyorum. Adil Müftüo ğ lu Hocam ça ğ ırmı ş tı beni. Sonra bir kaldım, kalı ş o kalı ş … Ta- kımın bilindik bir kadrosu vardı ve benimkalıcı olabilmem için onların önüne geçmemgerekiyordu. Çok çalı ş tım. Ş imdi buradayım. Ye ş il saha ne oldu peki? Ye ş il saha devam… Hiç kesmedim. İ kisine birlikte devam ettim. Bir ara Emrah Aykurt Hocambeni ça ğ ırdı. Ben de üniversitede son sınıfım… Hem futbol oynuyorumhem KPSS’ye hazırlanıyorumhemde çalı ş ıyorum… Çok yo ğ unum. Ben de o dönemdü ş ündüm. Bir karar ver- mek durumundaydım. Dedimki, “O ğ lumSemih… Plaj futbolu orada, sen bir ş ekilde gideceksin. Ama önce ö ğ retmen olman lâzım. Ö ğ ret- menlik zaten plaj futboluna engel de ğ il.” Bunun üzerine hocama gele- meyec ğ imi söyledim, hep ertele- timdi… E ğ itimhayatın hakkında bilgi alabilir miyiz? Çok çalı ş tım. Sabah hayvancılık yaptım, okula gittim, çıktım idman yaptım… Hafta sonu maçtaydım. İ nanılmaz hi- peraktif, çok dı ş a dönük bir çocuktum. Aileden dolayı çok i ş lerde çalı ş tırıldı ğ ımdan biraz erken pi ş tim. Hiperaktifli- ğ imden bir ş ey kaybetmedim. İ lk- okul, ortaokul böyle geçti. Lisede farkındalık olu ş tu. Hepsini Seferihi- sar’da okudum. Sadece Ege Üniver- sitesi için İ zmir’e gittim. Lisede baktımki hep Seferihisar’dayız… Derslerimde çok iyi de ğ ildi. Son sınıfa geldi ğ imde i ş lerin böyle gitmemesi gerekti ğ ini fark ettim. Bahçedeydim, hayvanlara baktım. Kendime bir soru sordum, “Semih senin bir potansiyelin var. Bunu bi- liyorsun. Böyle mi gidecek?” dedim. O günmilat oldu benim için. O gün karar verdim. Üniversiteye gitme- liydim. Kabu ğ umu kırmalıydım. KıramasaydımSeferihisar duvarla- rının arasında çarpıp duracaktım. Ufkumgeni ş lemeyecekti… Liseden sonra dershaneye gidip üniversi- teye hazırlandım. Benden beklen- meyen bir performans sergiledim. Aslında azimliyimdir. Kafaya koy- du ğ umu almak için çalı ş ırım. Üni- versiteye hazırlandık. Lise üçüncü sınıftayken Ege Üniversitesi’ni ziyaret etmi ş tik. “Ben bu okulda okuyaca ğ ım” demi ş tim. Kararımı vermi ş tim. Dedi ğ imgibi de oldu. BESYO’ya hazırlandık. 222 puan almı ş tım. Ege Üniversitesi için bu puan yetmiyordu. Ba ş ka yerlere ye- tiyor ancak orası tutmuyordu. Hatta parkur rekoru kırmı ş tım o sı- navda… Arkada ş larımAydın, Ma- nisa, Mu ğ la’yı yazmı ş tı. Ben Ege Üniversitesi’ni kafama koymu ş tum. Bir sene daha hazırlandım. Hamile bir ine ğ imiz vardı. Gece ona bakar- ken bir yandan ders çalı ş ıyordum. Yine hazırlandım. Bu sefer 250 puan aldım. Bu çok iyi bir puandı… Üniversiteye birinci sıradan girdim. Orada serüvenimba ş ladı. Futbol oynamaya devam ettim. Seferihi- sar’dan koptum. Kendi paramı kazanmaya devam ettim. Çocuklu- ğ umdan beri zaten ailemden gram para almamı ş tım. Sanayide çalı ş - madı ğ ım i ş kalmadı. Günlük i ş ler yaptım. İ stediklerimi almak için çok çalı ş mak zorundaydım. Üniversite ba ş ladı. E-Ticaret yaptım. Futbol nasıl ba ş ladı? Bir kulüpten içeri ne zaman girdin? Ben çok küçükkenmahallede deli gibi top oynuyorduk. Adem abimiz bizi sahiplendi. Bize tarlada idman yaptırıyordu. Beden e ğ itimi ö ğ ret- Zemin çok zor, çok dengesiz. Kum oldukça a ğ ır… Tempo çok yüksek. Sahanın içinde oyunu idare etme ş ansın yok. En ufak bir kaytarmada topu fileden alırsın. Sahada antrene olmasan da kaçak-göçekle i ş i götürürsün. Ama kumda tecrübeli olsamda fit de ğ ilsem idare edemiyorum. “ Çim sahada görseli seviyorum. De ğ i ş ik çalımlar ve göze ho ş oyunları seviyorum. Çimde de bu tarz goller atabiliyorum. İ zleyenler için de ğ i ş ik oluyor. Onlara göre bir tek Ronaldo yapabiliyor bunu… Halbuki biz plajda buna çok alı ş kınız. “ 55 54