TamSaha 203. Sayı / Ekim 2021

türebilir miyiz? Ama para falan yok” dediler. Babamda “Alın götürün ba ş ımızdan” dedi. Çünkü sürekli kafaları- nın etini yiyordum “Fut- bol oynayaca ğ ım” diye. İ lk defa takımla öyle tanı ş tım. Daha erken tanı ş mayı çok isterdim çünkü bence 11 ya ş ında lisanslı futbolcu olmak geç bir ya ş . Sakarya Yenikent Güne ş spor’da lisansım çıkmasın ra ğ men liglere katıla- madı ğ ımızdan üç sene boyunca sadece an- trenmanlara çıktım. Ba- bamın tayini Ankara’ya çıkınca yeniden Ba ş - kent’e döndük. Gazi Üni- versitesi’ne gitti ğ imde aslında gerçekten futbol hayatımba ş lamı ş oldu. Gazi Üniversitesi’nde futbolu bilen, daha deneyimli hocalarla çalı ş tık ve ben futbol hayatımdaki geli ş memi orada sa ğ ladı ğ ımı dü ş ü- nüyorum. Kendimi de geli ş tirmek için u ğ ra ş ı- yordum zaten ama oradaki ortamda buna büyük katkı sa ğ ladı. Babam, futbolla ilgili olmamasına ra ğ men bana, “Her gün yüz mekik, yirmi ş ınav çe- keceksin, merdiven inip çıkacaksın” diyerek as- lında Sapanca’daki evi- mizin bahçesinde temel e ğ itimi vermi ş oldu. Frikik atma, duvarla pasla ş malar gibi hare- ketlerle aslında bilinç- sizce o zaman kendi kendime altyapı e ğ iti- mini almı ş oldum. Gazi Üniversitesi’nde çok ş ey ö ğ rendim, ayak içi pasın nasıl yapılaca ğ ını, topa vuru ş tekniklerini, sis- temleri, dizili ş leri orada ö ğ rendim. Zaten bura- dan da bana Millî Takım kapıları açılmı ş oldu. Hücum oyunculu ğ un- dan defans oyunculu- ğ una nasıl dönü ş tün? 17-18 ya ş larında daha hızlı, daha süratliydim. Forvet ve açık oynuyor- dum. Bir maçta dört gol attı ğ ımda oluyordu. Takımın en iyi oyuncu- larından birisiydim. 70maçta 32 gol atmayı ba ş ardım. Daha sonra Millî Takım’a gelince U19’da sol bek oyna- maya ba ş ladım. AMillî Takım’a geldi ğ imden beri hep sol bek oyna- dım. Ara ara sol açı ğ a çıktım ama ş imdi tam bir sol bekim. U17’de açık oynuyordum, U19’un son senesinde beke çektiler. AMillî Ta- 61 60 kım’da sol bek eksi ğ i vardı. En küçük ya ş ta takıma katılanlardan birisi oldumve ilk on birde yerimi aldım. O dönemAMillî Takım’a Hamdi Aslan Hocamız ça ğ ırmı ş tı beni. Bek oyuncusu oldu ğ un zaman biraz daha çalım atmadan oynuyor- sun, savunma yönünü ortaya çıka- rıyorsun. Forvet oynarken daha serbestsin ve yeteneklerini daha çok sergileyebiliyorsun. Futbola ba ş ladı ğ ın günden Be ş ik- ta ş ’a gelene kadar neler ya ş adın? Transfer süreçlerini anlatabilir misin? Gazi Üniversitesi’nde ş ampiyon olduktan sonra takımdan 7 ki ş i ay- rıldı. Ş ampiyonlar Ligi’ne çok genç bir takım olarak gitmek zorunda kaldık. Biz 17 ya ş larındayken rakip- lerimiz neredeyse 30’lu ya ş lardaydı. İ lk Ş ampiyonlar Ligi maçıma Gazi Üniversitesi’yle katılmı ş oldum. Bröndby takımıyla oynadık fakat çok iyi sonuçlar alamadık. Ardından Gazi Üniversitesi’nde bazı spor bran ş ları kapandı, bunun içinde kadın futbol takımı da vardı. Ka- panmadan önce Konak Belediye- spor’dan teklif gelmi ş ti ve ben de teklifi kabul ettim. Üç sene Konak Belediyespor’da oynadım. Hemüni- versitede okuyor hemde futbol ha- yatımı sürdürüyordum. Pazartesi, salı günleri derse giriyor, salı ak ş am uçakla gidip ak ş am sekizdeki antrenmana yeti ş iyordum. Di ğ er idmanlara da katılıpmaçlara çıkı- yordum. Üç senemböyle geçti. İ lk sene ş ampiyon olduk, Ş ampiyonlar Ligi’ne gittik, eleme grubunu ve son otuz iki grubunu geçtik, son on altı grubuna kalma mücadelesinde elendik. Türkiye’de ilk defa Ş ampi- yonlar Ligi’nde bu ba ş arıyı elde eden takımın içinde yer aldım. Üçüncü senenin sonunda kadın futbol takımına fazla bütçe ayırıl- mayaca ğ ı söylendi. Üniversiteden de mezun olmu ş tum. Be ş ikta ş da kadın futbol takımı kurmu ş tu. Büyük bir takımın formasını giy- meyi çok istiyordum. Be ş ikta ş gibi köklü bir kulübün ve camianın oyuncusu olmak benim için büyük bir gururdu. 2. Lig’de de olsa Be ş ik- ta ş ’a gitmeye karar verdim. Hatta kendi bonservisimi kendi imkânla- rımla Be ş ikta ş ’a verdim. Be ş ikta ş formasını giyebilmek için elimden geleni yaptım. İ lkmaçımda da a ğ ladım. Be ş ikta ş ’a gitti ğ im sene 2. Lig’de ş ampiyon olduk ve 1. Lig’de ş ampiyonlu ğ a oynayan bir takım olmaya ba ş ladık. Sonunda 1. Lig’de de ş ampiyon olduk. En büyük he- deflerimden biri, Be ş ikta ş ’la ş ampi- yon olup, Ş ampiyonlar Ligi’nde Vodafone Park’ta bir maç oyna- maktı. 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde Vodafone Park’ta Be ş ik- ta ş ile Atletico Madrid takımları arasında özel bir maç organizas- yonu gerçekle ş tirildi. 33 bin biletli seyircinin gelmesiyle Türkiye’de bir rekor daha kırılmı ş oldu. Omaçta kendimi futbolcu gibi hissettim. İ lk defa bu kadar fazla seyircinin önünde futbol oynadım. Tribündeki seyirciler ismimizi bilmeseler bile bizim için oradaydılar. Küçüklü- ğ ümden beri bir hayalimvardı, anneme ve babama, “Bir gün beni stadyumda izleyeceksiniz” derdim. Gazi Üniversitesi’ne gitti ğ imde aslında gerçekten futbol hayatım ba ş lamı ş oldu. Gazi Üniversite- si’nde futbolu bilen, daha deneyimli hocalarla çalı ş tık ve ben futbol hayatımdaki geli ş memi orada sa ğ ladı ğ ımı dü ş ünüyorum. “ Be ş ikta ş kadın futbol takımı kurmu ş tu. Büyük bir takımın formasını giymeyi çok istiyordum. 2. Lig’de de olsa Be ş ikta ş ’a gitmeye karar verdim. Hatta kendi bonservisimi kendi imkânlarımla Be ş ikta ş ’a verdim. İ lkmaçımda da a ğ ladım. “