TamSaha 194. Sayı / Ocak 2021

Raşit Karasu D ünya tarihine “kara bir yıl” olarak girecek 2020, sevdiğimiz ne çok insanı ayırdı aramızdan… Onlardan birisi de Fenerbahçe ve Adana Demirspor formalarıyla 1970’lere mührünü “Usta” lakabıyla vuranmillî futbolcu Raşit Karasu oldu. Raşit Karasu, 31 Ekim 1950’de İstanbul’da dünyaya gelmişti. Fut- bola Fenerbahçe’nin altyapısında başladı. Futbol için kısa sayılabi- lecek 1.69’luk boyunun dezavan- tajını, oyun bilgisi, sezgisi ve top ayağındanken sergilediği büyük yeteneğiyle yenmeyi başarmıştı. Bu yetenekleri o kadar dikkat çekiydi ki, henüz 17 yaşındayken, Fenerbahçe’nin Macar teknik di- rektörü Ignác Molnár tarafından 1967-68 sezonunda A takımkad- rosuna alındı. 30 Ağustos 1967 günü İnönü Stadı’nda Beşiktaş’la oynanan TSYD Kupası maçına Fe- nerbahçe, Yavuz Şimşek – Numan Okumuş, Ercan Aktuna, Yılmaz Şen, Özcan Köksoy - Fuat Saner, Birol Pekel, SelimSoydan - Ogün Altıparmak, NedimDoğan, Abdul- lah Çevrim on biriyle çıkmıştı. Fakat henüz 17’nci dakikada Ab- dullah Çevrim sakatlanacak ve yerini daha 17 yaşını doldurmamış takım arkadaşı Raşit Karasu’ya bırakacaktı. Bumaçtan dört hafta sonra ligdeki Eskişe- hirspor maçında da oynadı genç Raşit. Sezonun ilerleyen dö- nemlerinde dört lig ve üç kupa maçında daha forma giymiş, bu ilk sezonunda Fenerbahçe ile hem lig hemde kupa şampiyonluğunu ka- zanmıştı. Ertesi sezon Molnár onu daha fazla maçta değerlendirecek ve 18 yaşındayken 14 ligmaçına çıkmayı başaracaktı. Fakat 1968- 69 sezonu kupasız sona erince Fenerbahçe yönetimi genç Raşit’i Vefa’ya kiraladı. Vefa ertesi sezon da Raşit’i kadrosunda tuttu ve bunun karşılığını da aldı. Ligin en önemli oyuncu kurucularından biri olarak sivrilen Raşit Karasu, Fenerbahçe formasıyla Genç Millî Takımdüzeyinde tanıştığı ay-yıl- dızlı formayı şimdi Ümit Millî Takım sevi- yesinde giyiyordu. İlk ümit millî maçına, 9 Ağustos 1972’de Bal- kan Kupası çerçeve- sinde İzmir Atatürk Stadı’nda Arnavut- luk’la oynananmüsa- bakada çıktı. Takım arkadaşları arasında kısa süre sonra ken- disi gibi AMillî Takım’da oynayacak olan Ahmet Börtücene, Timuçin Çuğ, Özer Yurteri, Tuncay Temeller, Mustafa Denizli, Mehmet Oğuz (Büyük Mehmet), Şevki Şenlen gibi oyuncular vardı. Türk futbolunun ilkmilyoneri Raşit Karasu 1973’te Adana De- mirspor’a transfer oldu. Transfer bedeli 1 milyon liraydı ve basın ta- rafından “Türk futbolunun ilkmil- yoneri” olarak adlandırılmıştı. Günümüzde “10 numara” olarak tanımlananmevkide en yüksek performansını Adana Demir- spor’da gösterecek ve 1 milyon liranın hakkını verirken “Usta” lakabını da lacivert-mavili forma altındaki oyunuyla elde edecekti. Bu arada ilk Amillî maçına da Balkan Kupası’nda Bulgaristan karşısında çıkmıştı. Yasin Özde- nak - Alpaslan Eratlı, Niko Kovi, Ziya Şengül, Zekeriya Alp - İsmail Arca, Melih Atacan, Engin Verel - Mehmet Oğuz, Cemil Turan, Metin Kurt’tan kurulu kadroya Melih Atacan’ın yerine sonradan giren Raşit Karasu, talihsiz bir maçta Amillî formayla tanışmıştı çünkü takımımız Sofya’daki maçtan 5-1 yenik ayrılmıştı. Üstelik sadece bir yıl önce oynanan ilkmaçta Bulgaristan’ı 5-2 yendiğimiz düşünüldüğünde rövanşın böyle kaybedilmesi oldukça hazindi. Raşit Karasu, AMillî Takım for- 1960’ların sonunda Fenerbahçe formasıyla çıktığı futbol sahnesinde en çok Adana Demirspor takımında parladı. Orta sahadaki virtüözlüğü o kadar kıymetliydi ki ‘Usta’ lakabıyla anıldı. AMillî Takımımızın formasını da dört kez giyen ‘Usta’yı geçtiğimiz ay kaybettik. Orta sahanın USTAsıydı 1967-1968 sezonunda hem lig hemkupada şampiyon olup otomatik olarak Cumhurbaşkanlığı Kupası’nı müzesine götüren ve Balkan Kupası’nı kazanan Fenerbahçe. Soldan sağa ayaktakiler: HazımCantez, Yaşar Mumcuoğlu, Şükrü Birant, Özcan Köksoy, Levent Engineri, Abdullah Çevrim. Oturanlar: Yılmaz Şen, Ercan Aktuna, SelimSoydan, Fuat Saner ve 17 yaşındaki Raşit Karasu. 1972-1973 sezonunda Türkiye Kupası’nda yarı final oynayan Vefa. Soldan sağa yaktakiler: Faruk Özceylan, Hidayet Öztekin, Ünal Tombulel, Ali Yetiştiren, MuharremTosun, Niko Kovi. Oturanlar: Ömer Güvenç, Raşit Karasu, Hikmet Satar, Erdinç Sandalcı, Bekir Psav. 141 140