TamSaha 158. Sayı / Ocak 2018

Inter ve PSV Eindhoven’ı eleyerek finale yükselen kırmızı-siyahlılar, İstanbul’daki finalde Liverpool’la karşı karşıya geldi. Henüz ilk dakika içinde Pirlo’nun kullandığı serbest atışta Maldini’nin şutu ağlarla bulu- şuyor ve Milan 1-0 öne geçiyordu. İtalyan ekibi ilk yarının sonlarında Crespo ile peş peşe iki gol daha bul- duğundaysa devreyi 3-0’lık skorla kapatmış ve kupaya göz kırpmaya başlamıştı. Lâkin ikinci 45 dakika, futbol tarihi- nin en unutulmaz geri dönüşlerin- den birisine sahne olacak ve Liverpool, henüz dakikalar 60’ı gösterirken skoru 3-3’e getirmeyi başaracaktı. Sonrasında oyun kilit- lenirken eşitlik değil 90 dakika, 120 dakika süresince de bozulmuyor ve penaltı atışlarına geçiliyordu. Milan adına kaçan üç penaltıdan birini de Pirlo kullanmıştı ve isabet sağlana- mayan bu atışların neticesinde de kupa Liverpool’un olmuştu. 3-0’lık müthiş bir avantaja rağmen kupa- nın bu şekilde kaybedilmesi, Milanlı oyuncularda kuşkusuz büyük bir yıkıma yol açmıştı, penaltı atışını kaçırması sebebiyle de Pirlo’nun yaşadığı hayal kırıklığı kat kat fazlaydı. Yıldız oyuncu, daha sonra yayınlanan otobiyografisinde, bu maçla ilgili şu ifadeleri kullanacaktı: “Futbolu bırakmayı düşünmüştüm çünkü İstanbul’dan sonra hiçbir şey hiçbir anlam ifade etmiyordu. 2005 Şampiyonlar Ligi finali beni tek kelimeyle boğuyordu. Çeşitli semp- tomları olan yeni bir hastalıkla karşı karşıyaydık: ‘İstanbul sendromu’. Artık kendimi bir futbolcu gibi hissetmiyordumve bu yeterince yıkıcıydı. Ancak daha da kötüsü kendimi bir insan gibi bile hissetmiyordum.” Dünyanın zirvesinde Yaşanan bu travmanın telafisiyse kısa süre içerisinde gerçekleşe- cekti. 2006 yazına gelindiğinde Pirlo, İtalya Millî Takımı’nın as oyuncularından biri olarak kariye- rinin ilk Dünya Kupası’nda boy gösteriyordu. Turnuvanın ilk tur gruplarında Çek Cumhuriyeti, ABD ve Gana ile mücadele eden İtalya, yedi puanla grubunu lider tamam- larken Pirlo da Gana karşısındaki 2-0’lık galibiyette bir gole imzasını atmıştı. Bir sonraki turda Gök Mavi- liler Avustralya ile karşılaşırken rakiplerini son dakika golüyle geçi- yorlardı. Çeyrek finalde Ukrayna 3-0, yarı finaldeyse ev sahibi Almanya uzatmalarda 2-0mağlup edilince de İtalya, finalde Fransa’nın rakibi oldu. 9 Temmuz 2006’da Berlin Olimpiyat Stadı’nda oynanan finalde, İtalya, Fransa’yla karşı karşıya geliyordu. Fransızlar maçın henüz 7’nci daki- kasında Zidane’ın penaltı golüyle 1-0 öne geçseler de 19’uncu daki- kada Pirlo’nun kullandığı köşe atışında Materazzi’nin kafa vuruşu ağlarla buluşuyor ve İtalya 1-1’lik eşitliği yakalıyordu. Sonrasındaysa iki taraf da birbirini kilitleyecek ve bir yıl önceki Şampiyonlar Ligi fina- linde olduğu gibi iş yine penaltılara kalacaktı. İstanbul’da söz konusu atışta isabet kaydedemeyen Pirlo, büyük bir cesaret örneği göstererek Berlin’de takımının ilk penaltıcısı olurken bu kez hedefi buluyordu. Takım arkadaşlarının da diğer dört penaltıyı gole çevirmesiyle de İtalya, 24 yıl aradan sonra dünya şampi- yonluğuna uzanacaktı. Pirlo, bir futbolcunun kazanacağı en büyük onura da böylece erişmişti. İstanbul’un rövanşı Atina’da Milan’ın Liverpool’dan İstanbul’daki finalin rövanşını almasıysa 2006-2007 sezonuna denk gele- cekti. Şampiyonlar Ligi’nde ilk tur gruplarını Lille, AEK ve Ander- lecht’in önünde lider bitiren Milan, ardından da Celtic, Bayern Münih ve Manchester United’ı eleyerek finale kadar ilerlemişti. Tesadüf bu ya, fi- naldeki rakipleri de tıpkı iki yıl önce olduğu gibi yine Liverpool’du. Bu kez Atina’nın ev sahipliği yaptığı fi- nalde Milan, Inzaghi’nin golleriyle sahadan 2-1 galip ayrılırken ilk goldeki asist de Pirlo’dan gelmişti. 2005’te penaltı kaçırdığı ve kaybet- tiği Şampiyonlar Ligi finalinden sadece bir sene sonra penaltıyı gole çevirerek Dünya Kupası’nı, iki sene sonra da aynı rakibe karşı Şampiyonlar Ligi’ni kazanmak, o ilk kaybın yaratmış olduğu travmayı atlata- bilmek için herhalde gerçekleşebilecek en iyi senaryoydu. 2007’nin son bölümünde, Milan önce UEFA Süper Kupa finalinde Sevilla’yı mağlup ederken, FIFA Kulüpler Dünya Kupası’nda da Boca Juni- ors’u 4-2 yenerek zafere ula- şıyordu. 2008 yazına gelindiğindeyse Pirlo’lu İtalya, Avrupa Şampi- yonası’nda, ‘son dünya şampi- yonu’ apoletiyle yerini alıyordu. Hollanda, Fransa ve Ro- manya ile birlikte yer aldığı grupta Hollanda’nın ardın- dan ikinci sırayı alan İtalya çeyrek fi- nale yükselmiş ve bu turda İspanya ile eşleşmişti. İtalya’nın Fransa’yı 2-0 mağlup ettiği maçta ilk golü Pirlo’nun penaltıdan attığını da belirtmeden geçmeyelim. Ancak İspanya ile yapılacak çeyrek final mücadele- sinde, Pirlo, sarı kart cezası nede- niyle forma giyemeyecekti. Söz konusumüsabakada, golsüz geçen 120 dakikanın ardından penaltı- larla tur atlayan taraf İspanyollar oldu. Zaten İspanya daha sonra- sında turnuvayı da şampi- yonlukla tamamlayacaktı. Bundan sonraki iki sezon ise Pirlo adına bir duraklama dö- nemi teşkil edecekti. Milan ile ligde üst üste iki kez üçüncü sırada ka- lırlarken, Şampiyonlar Ligi’nde ikinci turdan ötesini göremeyeceklerdi. En kötüsüyse 2010 Dünya Kupası’nda yaşanacaktı. İtalya, son şampiyon olarak geldiği turnuvada, üstelik de Paraguay, Slovakya ve Yeni Zelanda gibi çok da zorlu olmayan rakip- leri içeren bir grupta, galibiyet dahi alamadan son sıraya iniyor ve kupaya erken- den veda ediyordu. Sakatlığı nedeniyle ilk iki maçta forma giyemeyen Pirlo ise son Slovakya maçında saha- daki yerini almış fakat takımının şok yenilgisine engel olama- mıştı. 2010-11 sezonu, Pirlo’nun Mi- lan’da geçireceği son sezon ola- caktı. Kırmızı-si- yahlılar, sezon sonunda Serie A’yı zirvede bitirip yedi yıllık şampiyonluk hasretle- rini dindiriyordu. Ancak ön- ceki yıllara göre kadroda kendisine daha az yer bulan Pirlo, sezon sonunda kontratı sona erince kulüp yöneticileriyle yaptığı görüşmede, yeni bir sözleşme yap- mama kararı alacaktı. Böylece yıldız oyuncu ile Milan arasındaki 10 yıllık birliktelik de son buluyordu. Geride kırmızı-siyahlı forma altında çıkıl- mış 401 maç ve rakip filelere gön- derilen 41 gol kalmıştı. Juventus’u şaha kaldırdı Milan’ın Pirlo ile yola devam etmemesini fırsata çeviren tarafsa, İtalya’nın bir diğer devi Juventus olacaktı. 2006’da patlayan Calciopoli skandalı sonrasında ligden 114 115