Futbol Gelişim Sayı 11

83 FUTBOL GELİŞİM / EĞİTİM Girişimolumlu sonuç verdi Kulüpler, her zaman her konuda anlaşamazlar (ya da en azından taraftarları anlaşamazdiyelim) amabusefer vakit kaybetmedengüçbirliği yaparakbuproblemlemücadele etmek üzere bir girişim başlattılar. Masaya oturup küçük futbolu seyreden büyüklerin davranışlarında değişimya- ratacağını umdukları kısa ama kapsamlı bir “futbol andı” yazdılar. Ant şöyle diyor: “Ben, ebeveyn olarak, pozitif bir katı- lımla; çocuğumu, diğer çocukları, kulüp çalışanlarını, ha- kemleri ve diğer ebeveynleri antrenmanlarda ve maçlar- da desteklemek için elimden gelen her şeyi yapacağım.” Girişim inanılmaz bir karşılık buldu. 1600’den fazla ebe- veyn andı imzaladı ve sayı her geçen gün artmaya de- vam ediyor. Ebeveynler, daha fazla paylaşılabilmesi için kulüplerden andın t-shirt’lere basılmasını talep ettiler. İsveç’in diğer kalbur üstü takımları, girişime katılmak is- tediklerini ifade ettiler. Ve belki, sadece belki, üç büyük kulübün bu girişimin arkasında olması tüm ülkedeki davranışı değiştirebilir. Kulüplerin oyuncuları da girişime katılma konusunda ini- siyatif gösterdiler. AIK A Takımı ikinci kaptanı Stefan Ishi- zaki, “Çocuklarınspor yaptığı ortamdaneşeher zamanen önemli unsur olmalı çünkü ancak bu şekilde spor hayat- larının geri kalanında bir iz bırakabilir. Maçlar, turnuvalar ya da antrenmanlar arkadaşlarınızla vakit geçirdiğiniz ve sevdiğinizbir şeyi yaptığınız zamanlardır. Futbol tutkudur. Sevinç, üzüntü ve arada kalan tüm duygulardır. Futbol olabilecek en güzel şeydir - ve öyle kalmalıdır. Öyleyse hepberaber bırakalımçocuklarımız bu sevinci yaşasınlar, bu duyguları deneyimlesinler. Konu onların hatıraları ve onların deneyimleri. Bizimki değil,” dedi. Dünya çapında bir mesele Ulusal ve yerel medya, Survey Sampling International tarafından gerçekleştirilen anketin sonuçlarını fark et- mektegecikmedi. Gazeteci PatrckEkwall, Expressen’de- ki yazısında taşı gediğine koydu: “Bu insanların sorunu ne? Futbolcu ebeveynleri hakkında yapılmış yeni bir an- ketin sonuçlarını okuduğumda aklıma ilk gelen soru buy- du. Yedişerdenmaç yapan sekiz yaşındaki çocuklarına ya da on dört yaşındaki hakeme bağırıp çağıran bu insanla- rın problemi nedir? Bunlar çıldırmış, işte problembu.” Bu, sadece İsveç’e özgü bir problem değil: Dünya ça- pında ve gitgide kötüleşen bir mesele. Amaproblemlerlemücadeleetmek içinbir yerdenbaş- lamak gerekir ve bu üç Stockholm kulübünün yaptığı da tam olarak bu. Girişim, İsveç içinde ivme kazanmış du- rumda ve inşallah sene sonuna kadar tümkalbur üstü ku- lüpler katılmış olacak; belki gelecek sene ülkedeki çoğu kulüp anda bağlılığını ilan edecek. Peki, bir Premier League kulübünü ya da La Liga kulü- bünü benzer bir ant yazmaktan ve bunu teşvik etmekten alıkoyanne?Belki sonrasında, adımadım, çocukların azar işitmeden futbol oynayabildikleri bir dünyaya yaklaşabili- riz – ya da çok şeymi istiyoruz?